GESCHIEDENIS

De stichting van Granada wordt volgens diverse legendes aan verschillende personen toegewezen. Bekend is dat de stad lang voor de verovering door de islamieten al een belangrijke nederzetting was. Na overheersing door Feniciërs en Carthagen, veroveren de Romeinen Granada en groeit de stad uit tot een vooraanstaande plaats. In de regio zijn Romeinse bouwwerken te vinden in de vorm van aquaducten, torens en verdedigingsmuren. Als het Romeinse imperium uiteenvalt, nemen Visigoten het gebied in de vijfde eeuw na Chr. in. Naar verluidt start hier de evangelisatie van Spanje tot het katholicisme.

In 711 steken islamieten de Straat van Gibraltar over en verdrijven de West-Goten uit Granada. In tien jaar tijd veroveren de Moren vrijwel het gehele Iberische schiereiland en onder Emir Abd al-Rahman I wordt het emiraat van Córdoba gesticht, waar Granada deel van uitmaakt. 200 Jaar later bestijgt Abd al-Rahman III de troon, die zichzelf uitroept tot kalief en wordt het emiraat verheven tot kalifaat. Om zichzelf te verdedigen tegen opkomende opstandelingen die voortkomen uit in het noorden achtergebleven Goten, worden vele verdedigingswerken opgebouwd, waaronder het kasteel van het Alhambra. Het Kalifaat van Córdoba ondergaat een ongekende periode van economische en culturele bloei, maar valt uiteindelijk door onderlinge twisten uiteen. In 1238 wordt Granada veroverd door Ibn al-Ahmar die het Koninkrijk Granada sticht en de eerste regering van de Nazaritische dynastie uitroept. Het rijk omvat de provincies Granada en Málaga. De Nasriden heersen 254 lang over dit laatste islamitische bolwerk in Spanje en het Alhambra wordt uitgebouwd tot paleisstad. In Santa Fe verzamelen de Spaanse legers zich voor een allesbeslissende aanval op Granada. In 1492 wordt de stad veroverd door het Katholieke Koningspaar Ferdinand II en Isabella I en geeft Mohammed XII, bij de Spanjaarden bekend als Boabdil, het koninkrijk over en is de Reconquista (Herovering) na vijf eeuwen voltooid. Boabdil en zijn volgelingen mogen zich terugtrekken in La Alpujarra ten zuiden van de Sierra Nevada, om daar volgens hun geloof en gewoonten (Mudéjar) te leven. Boabdil verlaat Granada en als hij op de zuidelijke bergpas Puerto del Suspiro del Moro (De Zucht van de Moor) staat, kijkt hij nog eenmaal om. Door het dramatische vergezicht over zijn geliefde Granada en het Alhambra wellen tranen in zijn ogen en slaakt hij een diepe zucht. Zijn moeder bijt hem toe: “Je huilt als een vrouw over wat je als man niet kon verdedigen”. Het verdrag wordt door de Spanjaarden geschonden, duizenden Joden worden uit Granada verjaagd en de Moren worden gedwongen zich te bekeren tot het christendom of te vertrekken. In 1500 komen deze moriscos (Moorse christenen) voor het eerst in opstand. In 1568 wordt een tweede rebellie bloedig neergeslagen door Filips II en worden de moriscos definitief uit Spanje verdreven. Boerengezinnen uit andere delen in Spanje worden geïmporteerd naar La Alpujarra om het gebied te bewonen. Helaas gaan hierdoor de kennis en technieken van de islamitische bewoners verloren en neemt de welvarendheid snel af.

In de eeuwen daarna wordt het cultureel erfgoed van Granada uitgebreid met de bouw van kloosters, kerken en paleizen in diverse architectonische stijlen, die een harmonieus geheel vormen met de citadellen, moskeeën en badhuizen uit de Moorse periode.

Door de suikerrietplantages aan de Costa Tropical komt Granada in de 18e eeuw nogmaals tot economische bloei. De stad maakt een snelle groeit door en wordt opgesierd met boulevards, parken, kunstzinnige gebouwen en hele wijken om de toenemende bevolking te huisvesten.

Na 1936 herstelt Granada zich op cultureel, economisch en maatschappelijk gebied. De stad groeit uit tot universiteitsstad en historische gebouwen worden gerestaureerd. Deze behoren nu tot de meest bezochte bezienswaardigheden van Spanje. In de Sierra Nevada wordt een populair wintersportgebied ontwikkeld.

GEOGRAFIE

De provincie Granada wordt gedomineerd door het bergmassief van de Sierra Nevada, met de Mulhacén (3.482 m.) als hoogste top van het Iberisch Schiereiland.Tussen de Sierra Nevada en de Middellandse Zee ligt La Alpujarra-Valle de Lecrín. Het bergachtige landschap kenmerkt zich door amandelbomen, irrigatiewerken, terrassen, adembenemende kloven, bergstromen en pittoreske dorpen en gehuchten met een zeer uitgesproken bouwstijl en wordt door twee rivieren doorkruist.
Ten noorden van de Sierra Nevada ligt Guadix, waar de deuren en schoorstenen van de grotwoningen contrasteren met de roodgekleurde aarde. Talloze witte dorpen liggen uitgestrooid over groene heuvels, met de Sierra Nevada als achtergrond.Verder naar het noorden in Baza-Huéscar, El Altiplano, worden de contrasten meer uitgesproken. Het alpine landschap in het noordelijkste gedeelte van Granada gaat naar het zuiden over in een maanachtig terrein met okerkleurige tinten, waar met groen omzoomde rivieren door het landschap snijden.El Poniente in het westen van de provincie Granada bestaat uit een reeks bergen met afgeronde toppen. De Sierra Tejeda, Almijara en Alhama vormt een natuurlijke barrière met de Middellandse Zee. Aan de noordzijde van deze bergen ligt de vruchtbare vallei van de rivier de Genil. Oude kastelen en wachttorens op de toppen van de heuvels en bergen geven het landschap karakter en kijken uit over de landbouwgronden, dorpen en steden.Aan de kust ligt de Costa Tropical, die zich uitstrekt van La Herradura tot La Rábita. De bergen lopen in het oosten en westen uit tot in zee, met vaak steile rotswanden. Alleen het gebied rond Motril is vlakker en kent vele fruitplantages. Het gebied rond Granada is vlakker en bestaat voornamelijk uit landbouwgrond.

KLIMAAT

Door de enorme hoogteverschillen in de provincie Granada zijn er behalve het algemene mediterrane klimaat ook twee microklimaten te ontdekken. Afgeschermd door de bergen heerst er aan de Costa Tropical een subtropisch klimaat. De gemiddelde jaartemperatuur ligt boven de 20°C en de zon schijnt hier 320 dagen per jaar. Dankzij dit gunstige klimaat groeien er veel exotische vruchten als avocado, papaja, mango en chirimoya.

In de Sierra Nevada en de Sierra de Castril heerst een alpine klimaat, met strenge winters. In de Sierra Nevada kan ’s winters uitstekend worden geskied in het gebied Sol y Nieve.

NATUUR

Naast het Nationaal Park Sierra de Nevada kent de provincie Granada nog vijf natuurparken: Sierra Nevada, Sierra de Baza, Sierra Tejeda, Almijara y Alhama, Sierra de Huetor en La Sierra de Castril. Al deze natuurparken zijn bergachtig en hebben een bijzonder rijke flora en fauna en vormen een veilig thuis voor met uitsterven bedreigde plant- en diersoorten. Het Nationaal Park Sierra Nevada is door UNESCO uitgeroepen tot Werelderfgoed.

CULTUUR

Net als in de andere delen van Spanje vinden er ook in de regio Granada veel feesten plaats. De hoofdstad Granada is zelfs een van de meest actieve steden in Spanje op cultureel gebied. Als studentenstad met meer dan 60.000 (internationale) studenten en een overvloedige stroom toeristen die deze prachtige stad het gehele jaar door bezoeken is een bijzonder levendige sfeer ontstaan.

De Semana Santa is een diepgewortelde religieuze viering van het paasfeest in Andalusië. Het feest wordt ook in Granada groots gevierd en is tot Feest van Nationaal Toeristisch Belang verklaard. Tijdens de Heilige Week trekken processies door de drukke straten van de stad en worden schitterende praalstukken met heilige beelden meegedragen. De meest kleurrijke optocht is de processie van de Zigeuners in de wijk Sacromonte op de woensdag voor Pasen. Andere hoogtepunten zijn de processie van de Stilte op Witte Donderdag om middernacht en de processie van de Virgen de las Angustias op Paaszaterdag.

Día de la Cruz (3 mei) is een nationaal volksfeest in Spanje. Op straat worden met bloemen versierde kruizen geplaatst en binnenplaatsen, huizen, balkons en straten worden versierd, vooral in de wijken La Antequeruela en El Realejo van Granada.

Tijdens de “Moros y Cristianos” feesten wordt de herovering (reconquista) van Spanje door de Christenen op de Moren herdacht. Het is een doorlopend toneelstuk waarbij de stad eerst wordt ingenomen door de Moren en later weer wordt heroverd door de Christenen. Deze kleurrijke feesten waarbij de inwoners zijn verkleed als Moren en Christenen duren een aantal dagen en worden op verschillende data door heel Andalusië gevierd en is zeer populair in de Alpujarras. Vooral in Válor, de geboorteplaats van de morisco Abén Humeya is de viering kleurrijk en traditioneel. De rollen van Moren en Christenen worden van vader op zoon doorgegeven.

Het belangrijkste feest (fiesta mayor) van de hoofdstad Granada is de Feria del Corpus (Corpus Christi). Behalve Sacramentsdag wordt ook de verovering van Granada door het Katholieke Koningspaar gevierd. Het feest begint 60 dagen na Pasen, meestal in juni, duurt zeven dagen en vindt hoofdzakelijk plaats op het festivalterrein. De belangrijkste activiteiten zijn de processie, de Fiestas Taurinas (het stierenvechten), de Tarasco optocht op woensdag en het Fiesta Grande op donderdag. De inwoners kleden zich in feestelijke Andalusische jurken en kostuums. Overdag rijden paard en wagens over het festivalterrein, terwijl in de avond flamenco toonaangevend is.

In Lanjarón in de Alpujarras wordt elk jaar in juni het Fiesta del Aqua gehouden. Er ontstaat een gigantisch watergevecht als de dorpelingen bewapend met emmers en waterpistolen de straten onveilig maken.

Op de laatste zondag van september wordt in de hoofdstad Granada het feest rond de Virgen de las Angustias, de beschermvrouwe van de stad, gevierd met processies, stierenvechten en een braderie.

De Cascamorras feesten in Guadix en Baza rond de Virgen de la Piedad zijn uitgeroepen tot Feest van Nationaal Toeristisch Belang en zijn uitgegroeid tot een grootse gebeurtenis. Elk jaar wordt een andere Cascamorras aangewezen die op 6 september van Guadix naar Baza gaat om daar het beeld van de Maagd te stelen. Wanneer hij zonder vlekken de kerk bereikt mag hij de Maagd houden. Cascamorras wordt beschermd door zijn mede-inwoners, maar is tot nu toe net als alle anderen volledig zwartgeverfd bij de kerk aangekomen. Op 8 september keert Cascamorras terug naar Guadix waar hij op 9 september aankomt. De feesten duren een week en zijn zeer uitbundig, waarbij iedereen wordt besmeurd met een mengsel van olijfolie en zwarte verf.

Feesten, evenementen en tradities
– Inname van de stad door het Katholieke Koningspaar – Granada: 2 januari
– San Cecilio (patroonheilige van Granada) – Granada: 1e  zondag in februari
– Internationaal Tangofestival – Granada: maart
– Semana Santa (processies, Feest van Toeristisch Belang) – Granada: wo. voor Pasen t/m Paaszondag
– Moros y Cristianos – gehele regio: diverse data door het jaar
– Dia de la Cruz – gehele regio: 3 mei
– Feria del Corpus/Corpus Christi (processie) – Granada: 60 dagen na Paasmaandag (1 week)
– Flamencofestival / Festival de Música y Danza – Granada:
– Fiesta del Agua – Lanjarón: juni (3 dagen)
– Virgen del Carmen (patroonheilige van de vissers) – kustplaatsen: 16 juli
– Cascamorras – Guadix en Baza: 6 september (1 week)
– Virgen de las Angustias (patroonheilige Granada) – Granada: laatste zondag in september

CULINAIR

De gastronomie van de gewesten van Granada kent een grote verscheidenheid. Aan de Costa Tropical zijn vis, schaal- en schelpdieren en exotisch fruit de belangrijkste ingrediënten. Het meest traditionele gerecht in Motril is ajo cabañil, op laag vuur gestoofd geitenvlees. Door het tropisch microklimaat groeien er in deze streek veel exotische vruchten, zoals mango, chirimoya, banaan, papaja en avocado, die worden gebruikt in salades en desserts.

Het traditionele gerecht in La Alpujarra is de plato alpujareño, een combinatie van aardappelen, gebakken eieren en verschillende soorten worst en ham. Een ander gerecht is migas op basis van griesmeelbrood, groenten en vlees. In Trevélez vindt men behalve de befaamde rivierforel, de lekkerste gedroogde serrano hammen van Andalusië. In de Alpujarras wordt een eigen notenlikeur geproduceerd. Het natuurlijke bronwater uit Lanjarón wordt in heel Spanje gedronken.

Het hoofdingrediënt van El Antiplano is het lamsvlees van Segura, dat samen met andere soorten vlees, bonen en andere groenten wordt verwerkt in stoofpotten en maaltijdsoepen. Tijdens de wintermaanden worden er in familiekring worsten bereid.

El Poniente staat bekend om haar worstcultuur. Vooral de chorizo en bloedworst (morcilla) uit Montefrío worden landelijk geroemd. De morcilla wordt vaak gebruikt in stoofpotjes.

De gastronomie van Granada heeft duidelijke Arabische kenmerken, die naar voren komen in het gebruik van kruiden en de bereidingswijze, maar vooral in de patisserie en nagerechten. Bekende gerechten zijn papas a lo pobre, met ei en aardappel, knoflooksoep of de olla de san Antón, een stevige stoofpot met bonen, varkensvlees, spek en bloedworst. Vooral de stoofpotten van de wijken Sacromonte en El Albayzín hebben elementen uit de Nazaritische periode. De inwoners van Granada hebben een duidelijke waardering voor de zoete lekkernijen van de kloosterzusters, zoals bizcochos borrachos, huesos de santo, pestiños de la Encarnación en hojaldres de los Jerónimos. Op de markten vind je veel vruchten als kweeperen, granaatappels en vijgen die in desserts en patisserie worden verwerkt. Uit het nabijgelegen Santa Fe komt piononos, een cake met bakkersroom gedrenkt in suikersiroop.